Terroryści okiwali najlepszy system na świecie. Żelazna Kopuła to część izraelskiego systemu obrony przeciwrakietowego, stawianego za wzór dla całego świata. A jednak nie jest nieomylny, czego dowiedli dysponujący daleko mniej zaawansowaną technologią terroryści z Ruchu Huti. Izraelskie wojsko bada, jak przechytrzyli system. Każdy kolejny ostrzał rodzi konieczność odwetu. Izrael i Huti ostrzeliwują się nawzajem od października 2023, kiedy rozpoczęła się wojna z Hamasem w Strefie Gazy. Ostatni pocisk Huti uderzył w miejscowości Bnei Brak na wschód od Tel Awiwu. Ranił 14 osób i uszkodził kilka budynków.Jak atak przecisnął się przez izraelski system obrony? Jak donosi izraelski Kanał 12, powołując się na źródła w armii, Huti zmodyfikowali pocisk, by zwiększyć jego szanse na uniknięcie zestrzelenia. Zmniejszyli ilość materiału wybuchowego, dzięki czemu pocisk mógł ponieść więcej paliwa. To oznacza, że może przebyć większą odległość i uderzyć z innej strony, gdzie systemy się go nie spodziewają. W tym przypadku wystrzelono pociski mające go strącić, jednak się to nie udało, niewykluczone, że zbyt późno.Zobacz też: Piraci, żegluga i inflacja w Polsce, czyli co ma piernik do wiatrakaNie byłaby to pierwsza taka sztuczka Huti. W październiku tego roku po raz pierwszy udało im się trafić w centrum Tel Awiwu, niedaleko amerykańskiej ambasady. Wówczas zginęła jedna osoba. Użyty wtedy dron bezzałogowy został w ten sposób zmodyfikowany – wleciał na niskiej wysokości od strony Egiptu, pokonując ponad 1800 km.Jak działa izraelski system obrony powietrznej?Jak działa Żelazna Kopuła? Tak naprawdę to pewne uproszczenie, bo Żelazna Kopuła stanowi najniższą warstwę rozbudowywanego od dekad izraelskiego systemu obrony powietrznej. Budowę Żelaznej Kopuły rozpoczęto blisko 20 lat temu, w 2006 r., gdy zakończyła się wojna Izraela z Libanem. Wówczas libański masowy ostrzał zabił wielu obywateli Izraela i spowodował ogromne zniszczenia.Żelazna Kopuła to system do strącania rakiet krótkiego zasięgu ziemia-ziemia, wykorzystujący do tego odłamkową głowicę zbliżeniową o dużej sile rażenia. Izrael ma co najmniej 10 takich baterii rozmieszczonych w kraju. Każda z nich wyposażona jest w centrum dowodzenia, radar, będący sam w sobie technologicznym dziełem sztuki, który oblicza trajektorię lotu śledzonego pocisku, by zdefiniować, czy stanowi on zagrożenie, czy też uderzy w niezaludniony obszar. Jeśli uzna ją za zagrożenie, wystrzeliwuje z ziemi pocisk, który ma ją strącić. Każda bateria wyposażona jest w 3 lub cztery wyrzutnie, każda zdolna wystrzelić do 20 pocisków. Zobacz także: Iran okrężną drogą ostrzega USA. „Jesteśmy gotowi na konflikt”Pojedyncza bateria ma zasięg 70 km i sięgnie celu lecącego maksymalnie na pułapie 10,2 km. Żelazna Kopuła jest w stanie śledzić do 1 100 celów. Jak szacuje Centrum Studiów Strategicznych i Międzynarodowych, produkcja kompletnej baterii z pociskami kosztuje ok. 100 mln dol. Jak działa Proca Dawida?Kolejną warstwą izraelskiej obrony powietrznej jest Proca Dawida. To system obrony przeciwrakietowej do przechwytywania pocisków średniego i dalekiego zasięgu, taktycznych pocisków balistycznych i bezzałogowych statków powietrznych.W skład baterii Proca Dawida wchodzą cztery wyrzutnie, każda mieszcząca 12 pocisków, centrum zarządzania i dowodzenia, a także radar.Czytaj więcej: Noc spędzili w schronach. Generał o sytuacji polskich żołnierzy w LibanieUżywa dwóch typów pocisków manewrujących – Stunner, mierzący 4,6 metra. Nie jest wyposażony w głowicę bojową, naprowadzany jest bezpośrednio na cel dzięki systemom umieszczonym na jego „nosie”. Drugim wykorzystywanym pociskiem jest SkyCeptor do pocisków balistycznych krótkiego i średniego zasięgu oraz pocisków manewrujących.Proca Dawida ma zasięg 300 km, potrafi strącać cele lecące na maksymalnym pułapie 15 km. Strzała – jak działa system obrony powietrznej Izraela?Ostatnią warstwą jest system Chetz-2 oraz 3, zwany też Strzałą. To naziemny rakietowy system antybalistyczny do strącania celi w ostatniej fazie ich lotu, gdy opadają. Bateria składa się z wyrzutni, mogącej wystrzelić do sześciu pocisków, centrum dowodzenia oraz radaru.Zobacz także: USA rozmawia z Izraelem o odpowiedzi na irański atakSystem używa dwóch rodzajów rakiet – Strzała 2 i Strzała 3. Pierwsza wyposażona jest w odłamkową głowicę zbliżeniową, która ma trafić cel w górnej warstwie atmosfery. Druga uderza bezpośrednio w cel, wysoko, zanim wejdzie ponownie w atmosferę, kierując się ku ziemi.Cały system Strzała ma zasięg do 2 400 km i sięga pułapu 100 km. Dla porównania, z Tel Awiwu na do Bejrutu jest 212 km, z kolei z Tel Awiwu do Teheranu – 1 600 km.