Miał 94 lata. Robert Krzysztoń, działacz opozycji demokratycznej w PRL, przekazał portalowi TVP.info, że Leszek Moczulski zmarł w nocy, w ostatnim okresie był bardzo schorowany. Wiadomość tę potwierdził portalowi TVP.info także zięć Leszka Moczulskiego, Krzysztof Król.„Leszek Moczulski zakończył swoją drogę w czasie. Skomplikowaną, pełną trudnych wyborów, naznaczoną cierpieniem, wieloletnim więzieniem, oskarżeniami, które nie znalazły potwierdzenia. Był to historyk i polityk, w tej kolejności. To ważne, bo rozumiał lepiej, niż to było powszechne wyzwania współczesności i realia, w jakich trzeba stawić im czoła” – napisał Krzysztoń w mediach społecznościowych.„Odszedł Leszek Moczulski, antykomunista wtedy, gdy to wymagało odwagi i poświęcenia a nie było drogą do kariery. Miała być »rewolucja bez rewolucji« i się dokonała, na pożytek i chwałę Polski. Żegnaj przywódco KPN; Byłeś inspiracją dla pokoleń patriotów” – napisał w serwisie X minister spraw zagranicznych Radosław Sikorski. Czytaj więcej: Nie żyje Adam ZagajewskiLeszek Moczulski urodził się 7 czerwca 1930 roku w Warszawie. W 1946 roku działał w młodzieżowej Podziemnej Zbrojnej Organizacji Młodzieżowej w Sopocie. W latach 1947-1948 należał do Związku Walki Młodych. W 1948 roku wstąpił do PZPR. Dwa lata później został usunięty z partii za popieranie Władysława Gomułki.W latach 1950-1957 był dziennikarzem w wielu stołecznych gazetach, między innymi: „Trybuna Ludu”, „Wieś”, „Życie Warszawy” i „Dookoła świata”. W tym czasie redagował także pisma zakładowe, takie jak: „Komunard” i „Budujemy Trakt Starej Warszawy”.Pierwszy aresztW 1952 roku ukończył studia prawnicze na Uniwersytecie Warszawskim. W 1957 roku został po raz pierwszy aresztowany. Zarzucano mu, że przekazywał prasie zachodniej informacje na temat sytuacji wewnętrznej w PRL, wpływając na negatywny wizerunek władzy w Polsce na Zachodzie.W 1958 roku, na mocy decyzji Sądu Wojewódzkiego, który orzekł o jego niewinności, wyszedł z aresztu. W tym samym roku ukończył historię na Uniwersytecie Warszawskim. Po wyjściu z więzienia krótko pracował w Telewizji Polskiej, po czym otrzymał dwuletni (1958-1960) zakaz wykonywania pracy dziennikarskiej. Lata 60. to okres, kiedy Moczulski poświęcił się pracy konspiracyjnej nawiązując liczne kontakty z przedstawicielami przedwojennego środowiska piłsudczykowskiego między innymi z gen. Romanem Abrahamem, weteranem armii II RP. W kolejnych Moczulski podkreślał swoje inspiracje środowiskiem piłsudczykowskim.Od 1961 roku kierował działem historycznym w tygodniku „Stolica”; w latach 1962-1970 był kierownikiem Akcji Historycznej. W latach 70. XX wieku był jawnym działaczem tak zwanego konwentu (1971-1979), a zarazem członkiem tajnej komórki „Romb” będącej kierownictwem tzw. nurtu niepodległościowego.Zatrzymany około 250 razyBył współzałożycielem powstałego w marcu 1977 roku Ruchu Obrony Praw Człowieka i Obywatela. Jako jeden z dwójki rzeczników pełnił w nim – obok Andrzeja Czumy, drugiego rzecznika – rolę nieformalnego przywódcy. Był redaktorem pisma „Opinia”. Po powstaniu ROPCiO poddawany był przez władze komunistyczne licznym represjom; łącznie zatrzymano go około 250 razy.We wrześniu 1979 roku założył własną partię polityczną pod nazwą Konfederacja Polski Niepodległej, której celem było odzyskanie pełnej niepodległości. W 1980 roku został aresztowany. Dwa lata później skazano go na 7 lat więzienia. Zwolniony na mocy amnestii w 1984 roku. W kolejnym procesie w 1985 roku skazany na 4 lata, zwolniony w 1986 roku. W 1987 roku wyjechał na zachód. Spotkał się między innymi z wiceprezydentem USA Georgem H.W. Bushem.Krytykował obrady okrągłego stołu. W 1990 roku kandydował w wyborach prezydenckich; z 2,5 proc. głosów zajął ostatnie miejsce. W latach 1991-1997 był posłem na Sejm RP. W 1998 roku przeszedł na emeryturę.Był autorem licznych programów i broszur politycznych z lat 70. i 80.: „Program 44” (1976), „Rewolucja bez rewolucji” (1979), „Walka strajkowa w Polsce - rok 1980” (1980), „III Rzeczpospolita. Zarys ustroju politycznego” (1984), „Krajobraz przed bitwą” (1987).Autor książek historycznychNapisał także wiele książek historycznych, między innymi „Szpony czarnego orła” (1969), „Dylematy. Wstęp do historii politycznej Europy Zachodniej 1945-70” (1971), „Wojna polska 1939” (1972), „Geopolityka. Potęga w czasie i przestrzeni” (1999), „Narodziny Międzymorza” (2008).W 2006 roku Sąd Lustracyjny prawomocnie orzekł, że Moczulski współpracował z SB od 1969 roku do kwietnia 1977 roku, co zataił w swoim oświadczeniu lustracyjnym. W 2008 roku Sąd Najwyższy uznał Moczulskiego za kłamcę lustracyjnego. W 2011 roku Europejski Trybunał Praw Człowieka w Strasburgu uwzględnił skargę Moczulskiego.W 2012 roku Sąd Najwyższy, powołując się na wyrok ETPCz, uchylił orzeczenia wobec Moczulskiego. Sprawę przekazano Sądowi Okręgowemu w Warszawie. W czerwcu 2013 roku rozpoczął się trzeci proces autolustracyjny Leszka Moczulskiego. W 2018 roku, kiedy postępowanie nadal nie zostało zakończone w I instancji, Moczulski cofnął wniosek o autolustrację, motywując to pogarszającym się stanem zdrowia.W 2015 roku prezydent Bronisław Komorowski odznaczył Leszka Moczulskiego Krzyżem Wielkim Orderu Odrodzenia Polski.