Łatwo o zatrucie. Powoli rozkręca się sezon na grzybobrania, ale rośnie też ryzyko zatruć, bo wielu ludzi nie zna dobrze ich gatunków. Główny Inspektorat Sanitarny wydał specjalny komunikat, w którym przestrzega przed pochopnym wkładaniem do koszyka czego popadnie i udziela rad jak postępować, by uniknąć zatruć. W naszych lasach występuje wiele gatunków grzybów. Ogólnie można je sklasyfikować jako jadalne, niejadalne i te najbardziej niebezpieczne – trujące. Skonsumowanie tych ostatnich często kończą się tragicznie.Główny Inspektorat Sanitarny (GIS) udziela ważnych porad – o czym trzeba pamiętać podczas grzybobrania. Przede wszystkim należy zbierać wyłącznie te grzyby, które się dobrze zna. Początkujący grzybiarze powinni zbierać grzyby rurkowe, które mają „siateczkę” pod kapeluszem. Unikać należy małych grzybów, które nie mają jeszcze w pełni wykształconych cech gatunkowych – takie mogą być trudniejsze do prawidłowej identyfikacji. Grzyby najlepiej zbierać do przewiewnych koszyków lub łubianek. W zamkniętych plastikowych torbach grzyby szybko się psują, co może sprawić, że nawet jadalne gatunki staną się niebezpieczne dla zdrowia.Przyczyny i objawy zatrucia grzybamiPowszechną przyczyną zatruć grzybami jest błędne rozpoznanie gatunku lub niewłaściwe przygotowanie potraw z grzybów jadalnych. Do najczęstszych symptomów zatrucia grzybami należą: nudności, wymioty, ból brzucha i głowy oraz podwyższona temperatura ciała.Zobacz także: Groźne pestycydy na owocach. Zwykłe mycie to za małoNajbardziej niebezpieczne są zatrucia spowodowane spożyciem muchomora sromotnikowego, który często jest mylony z jadalnymi grzybami, takimi jak czubajka kania czy gąska zielona.Jak pomagać?W przypadku pojawienia się objawów zatrucia po spożyciu grzybów, należy natychmiast skonsultować się z lekarzem. Wszyscy, którzy spożywali ten sam posiłek, powinni zgłosić się do lekarza, nawet jeśli nie mają żadnych objawów. Można spróbować wywołać wymioty. Nie wolno pić mleka ani alkoholu, ponieważ te płyny mogą przyspieszać wchłanianie toksyn do krwiobiegu.Zbyt późne podjęcie działania i brak odpowiedniego leczenia mogą prowadzić do trwałych uszkodzeń w organizmie, a nawet do śmierci.