Dzień przywiązania do barw i symboli narodowych. Na fladze RP nie wolno umieszczać żadnych napisów ani rysunków. Flaga nigdy nie może też dotknąć podłogi, ziemi, bruku lub wody. Już od dwudziestu lat 2 maja obchodzimy Dzień Flagi – dzień przywiązania do barw i symboli narodowych. – Polska flaga w tym roku obchodzi swoje 105-lecie. Została uchwalona 1 sierpnia 1919 roku – mówi prezes Polskiego Towarzystwa Weksylologicznego Krzysztof Jasieński. Historia barw narodowych jest jednak dłuższa.W 1831 roku, czyli w czasie powstania listopadowego, Sejm Królestwa Polskiego ustanowił kokardę narodową. – Artykuł 1. tej ustawy mówił, że kokardę narodową stanowić będą kolory herbu Królestwa Polskiego i Wielkiego Księstwa Litewskiego, czyli kolory biały i czerwonym. Herb Królestwa Polskiego to był orzeł biały na czerwonej tarczy herbowej, a herb Wielkiego Księstwa Litewskiego to Pogoń, czyli biały rycerz na koniu z mieczem na czerwonej tarczy herbowej – powiedział mówił Krzysztof Jasieński.Biel na kokardzie narodowej symbolizowała dobro i czystość dążeń narodu polskiego, zaś czerwień – dostojność i majestat polskich władców. Po odzyskaniu przez Polskę niepodległości postanowiono, że flaga będzie się składała z dwóch poziomych pasów: górnego białego i dolnego czerwonego, w równych proporcjach. Proporcje flagi ustalono wtedy na 5:8.CZYTAJ TAKŻE: 20 lat Polski w UE. Tak przełamaliśmy „klątwę historii” Od drugiego maja 2004 roku każdy Polak może swobodnie eksponować polską flagę każdego dnia. Wcześniej, w czasach PRL symbol narodowy obowiązkowo wywieszano na przypadające pierwszego maja święto pracy. Następnego dnia flagi musiały zniknąć, tak, aby żadna nie była eksponowana w rocznicę uchwalenia Konstytucji 3 maja. Z okazji dzisiejszych obchodów Narodowe Centrum Kultury przygotowało specjalną animację zachęcającą do wywieszania flag. Dzień Polonii i Polaków poza granicami krajuWraz z Dniem Flagi 2 maja w Polsce jest obchodzony Dzień Polonii i Polaków poza granicami kraju, ustanowiony przez Sejm 20 marca 2002 r. Święto ustanowiono, „uznając wielowiekowy dorobek i wkład Polonii i Polaków za granicą w odzyskanie przez Polskę niepodległości, wierność i przywiązanie do polskości oraz pomoc Krajowi w najtrudniejszych momentach, w celu potwierdzenia więzi z Macierzą i jedności wszystkich Polaków, tak mieszkających w Kraju, jak i żyjących poza nim”.Według danych MSZ poza granicami Polski mieszka ok. 20 mln osób polskiego pochodzenia. Są to osoby, które wyjechały z kraju lub urodziły się poza Polską, ale poczuwają się do polskiego pochodzenia i związków z polskością: potomkowie emigrantów z XIX wieku i uchodźców uciekających przed wojnami, kolejne pokolenia dawnych obywateli polskich, którzy pozostali na Kresach lub w głębi Związku Sowieckiego, byli opozycjoniści antykomunistyczni z rodzinami i emigranci zarobkowi, którzy wyjechali z Polski po 1989 r,