Zmarł E.O. Wilson, zwany „współczesnym Darwinem” i „ojcem socjobiologii”

E.O. Wilson był jednym z najbardziej wpływowych współczesnych naukowców świata. Zmarł Edward O. Wilson, amerykański naukowiec nazywany „współczesnym Darwinem” i „ojcem socjobiologii”, jeden z najbardziej wpływowych współczesnych naukowców świata. Miał 92 lata. Wilson urodził się w 1929 r. w amerykańskiej Alabamie. Entomologią, czyli nauką o owadach, zainteresował się już w dzieciństwie, kiedy całe dnie spędzał na mokradłach i w lesie, zbierając węże, motyle i mrówki, które w późniejszym życiu stały się jego naukową specjalnością (odkrył ich w sumie ponad 400 gatunków). Za jedno ze swoich największych osiągnięć naukowych uważał odkrycie tego, jak mrówki informują się wzajemnie o zagrożeniu, a także badania związane z docieraniem przez nie do źródła pokarmu. Szlaki te mrówki oznaczają, wydzielając specjalne substancje chemiczne. Przez 70 lat życia związany był z Uniwersytetem Harvarda , gdzie prowadził pionierskie badania na temat środowiska, zachowań zwierząt, komunikacji i bioróżnorodności. Znany jest jako „ ojciec bioróżnorodności”, a także „ojciec socjobiologii ” – nauki, która wyjaśnia zachowania społeczne, odwołując się do doboru naturalnego jako mechanizmu działającego na poziomie organizmu lub poszczególnych genów. Wydanie przez Wilsona w 1975 r. książki „Sociobiology: the New Synthesis” wzbudziła w środowisku naukowym spore kontrowersje. Niektórzy eksperci interpretowali ją jako podstawę do wnioskowania, że część zachowań ludzkich – takich jak altruizm czy wrogość – jest determinowana raczej przez geny („naturę”), niż wpływ środowiska („wychowanie”).Wilson przyczynił się też do rozwoju teorii ekologii, pracując – m.in. wraz z innym amerykańskim ekologiem i biogeografem Robertem MacArthurem – nad teorią biogeografii wysp. W ostatnich latach życia dużo czasu poświęcił kwestiom globalnej ochrony środowiska. O śmierci naukowca poinformowała fundacja Half-Earth Project, założona przez niego z myślą o działaniach na rzecz objęcia ochroną połowy lądów i mórz na Ziemi, aby zachować wystarczająco dużą powierzchnię ekosystemów – zróżnicowanych i pozostających w łączności. Miałoby to przeciwdziałać wymieraniu gatunków, którego obecne tempo – jak oceniają naukowcy – jest najszybsze od 10 mln lat. Napisał ponad 30 książek. Był autorem ponad 430 publikacji naukowych , z których część była eksponowana na okładkach „Science” czy „Nature” i należy do najczęściej cytowanych w historii. #wieszwiecej Polub nas Za swoje prace otrzymał ponad 150 prestiżowych nagród i wyróżnień, m.in. National Medal of Science, Nagrodę Crafoorda (nagroda Królewskiej Szwedzkiej Akademii Nauk i Fundacji Crafoorda w Lund za badania prowadzone w dziedzinach, których nie honoruje się Noblem) i dwukrotnie Nagrodę Pulitzera (za „O ludzkiej naturze” i „Mrówki”, napisane wraz z Bertem Holldoblerem). Jest także laureatem Nagrody Lowella Thomasa. Otrzymał 40 doktoratów honoris causa. Na jego cześć nazwano dwa nowoodkryte gatunki zwierząt. W 1995 r. „Time” uznał Wilsona za jedną z 25 najbardziej wpływowych osób w USA, a w 1996 r. umieszczono go na liście stu najbardziej wpływowych naukowców w historii. W 2000 r. pismo „Time” oraz organizacja Audubon okrzyknęły go jednym ze stu najważniejszych naukowców zajmujących się środowiskiem. W 2005 r. amerykański dwumiesięcznik „Foreign Policy” uznał go za jednego ze stu najważniejszych intelektualistów świata. Z kolei w 2008 r. „Britannica Guide” wymienił go w gronie setki najważniejszych naukowców w historii.