Jachowicz: Mecenas Roman Giertych – igła w stogu siana

Z potocznej wiedzy krążącej w mediach wiem, że już niejeden dziennikarz miał wątpliwą przyjemność poznać osobiście temperament polemiczny mecenasa Romana Giertycha. Jego stałą, witalną gotowość do toczenia sporów i dyskusji. Przejawia się ona jednak w specyficznej formie. W nieokiełznanej skłonności mecenasa do wytaczania procesów każdemu, kto ośmieli się publicznie wypowiedzieć nieopatrznie jakieś słowa, które mogą postawić w mało korzystnym świetle tego wybitnego prawnika i przenikliwego komentatora politycznego oraz życzliwego wszystkim człowieka.

Inaczej mówiąc, ulubionym miejscem wszelkich utarczek, dochodzenia swoich racji przez tego znanego mecenasa jest sala sądowa. Przy żelaznym założeniu, że dziennikarz występuje w roli pozwanego, którego ukarania domaga się Roman Giertych. Na co dzień obrońca swobód obywatelskich i praw prostego człowieka. Rzadko biednego. Za wyjątkiem nieroztropnych dziennikarzy, którzy rozpowszechniają kłamstwa, a nawet brednie na temat pełnego cnót i zalet Romana Giertycha.

Dlatego więc, aby nie było później niepotrzebnych nieporozumień podkreślam, że nie jest moim zamiarem doprowadzenie do powstania rysy na pozytywnym wizerunku Romana Giertycha, ukształtowanym w wyniku, codziennego wysiłku i ofiarności na rzecz całego społeczeństwa oraz magii jego osobistego wdzięku.

Chcę się jedynie podzielić swoimi niektórymi uwagami, pytaniami, a także wątpliwościami, związanymi z kolejnymi działaniami prokuratury wobec mecenasa Romana Giertycha.

Podobno prokuratura zamierza postawić nowy zarzut w sprawie – przynajmniej sama tak twierdzi – w której już nieco ponad rok temu był zatrzymany przez CBA. Chodzi o śledztwo o nielegalne wyprowadzenie ponad 70 mln zł ze spółki giełdowej Polnord.

Wówczas jednak formalnie prokuraturze nie udało się postawić zarzutu, ponieważ, chwilę po zatrzymaniu Roman Giertych zasłabł i znalazł się w jednym za szpitali warszawskich. Tam prokuratura usiłowała go dwukrotnie przesłuchać, by móc postawić zarzuty. Jednakże sąd poznański rozpatrujący sprawę uznał, że przesłuchanie i postawione zarzuty w warunkach szpitalnych są nieważne, ponieważ zatrzymany był nieprzytomny. Tym samym w tej sprawie nie ma statusu podejrzanego.

Od tamtego czasu, czyli dokładnie od roku prokuratura lubelska, która prowadzi sprawę chciała postawić mecenasowi Romanowi Giertychowi tamten zarzut w nieco zmienionej postaci. Wysyłała więc do niego wezwanie do stawienia się w prokuraturze. Ale mecenas przepadł jak kamień w wodę. Żadne wezwania do niego nie dotarło, choć prokuratura dokonywała cudów zręczności. Słała wezwania pod wszelkie możliwe znane jej adresy, pod którymi mógł przebywać mecenas. Akcja poszukiwania mecenasa Romana Giertycha – proszę sobie wyobrazić - przekroczyła granice Polski. Próbowano odnaleźć adresata w kraju i za granicą. Dwoiły się i troiły policje Polski i Włoch, aby dotrzeć do niego z wezwaniem. Karabinierzy włoscy złożyli nawet wizytę samej szanownej małżonce Romana Giertycha we włoskiej posiadłości pod Rzymem, zakupionej przez nich kilka lat temu. Niestety, nawet żona odprawiła z kwitkiem karabinierów, odpowiadając nadzwyczaj grzecznie, że nie zna miejsca pobytu swojego najdroższego małżonka. Okazał się człowiekiem nie do znalezienia. Niczym igła w stogu siana.

Tak czasami bywa. Podziwiam jednak prokuraturę za niecodzienną - jak sądzę - cierpliwość i systematyczność w wysyłaniu wezwań do stawienia się przed jej śledczymi. Prokuratorzy twierdzą, że w ciągu tego roku wysłano ponad 100 wezwań pod wszystkie znane adresy mecenasa.

Zastanawiam się, czy w stosunku do kogoś innego prokuratura stosuje podobną wyrozumiałość? Zakładam, że tak. Że wszystkich traktuje jednakowo. Osobne nasuwające się pytanie brzmi: - jak sobie daje radę z terminami i rachubą czasu? Może wysyła do kilku podejrzanych wezwania do stawienia się w tym samym terminie? Zwiększa tym samym szansę, że ktoś z wezwanych dotrze do prokuratury…

Równie zagadkowe jest dla mnie rozmijanie się mecenasa Romana Giertycha z wezwaniami. Oczywiście zakładam, że nie ma w tym żadnych intencji samego adresata. Jest to wyłącznie kwestia ślepego przypadku. Świat jest pełen dziwnych zdarzeń, których ludzki rozum nie ogarnia. Opisywane perypetie z wezwaniami są doskonałym tego potwierdzeniem.

Obawiam się, że ludzie małego ducha, ale też ograniczonej wyobraźni, będą się doszukiwali świadomego unikania przez mecenasa Romana Giertycha odbioru, któregoś z tych wielu wezwań. Tego rodzaju sugestie, a tak naprawdę podłe insynuacje, mogą narodzić się jedynie w głowach ludzi, którzy w swoim życiu sami uciekają się do różnych przebiegłych wybiegów. Zastanawiam się, czy takich ludzi stać kiedykolwiek na życzliwość wobec innych? Śmiem wątpić – jak kiedyś mówiono.

W przypadku drobnej, ale kłopotliwej sytuacji, w jakiej nie ze swojej winy znalazł się Roman Giertych, życzliwości nie powinno zabraknąć – wydaje mi się. Kierując się tym motywem, chcę powiedzieć, że prawdopodobnie najlepszą odpowiedzią na fałszywe podejrzenia mecenasa Romana Giertycha o bagatelizowania lub lekceważenie wezwań byłoby jego stawienie się w wyznaczonym przez prokuraturę najbliższym terminie. Po pierwsze, byłaby to świetna okazja, aby sprostować błędne założenia prokuratury, o naruszeniu prawa przez Romana Giertycha, bo jak sam wielokrotnie mówił, wysuwane wobec niego oskarżenia są fałszywe. Po wtóre, osobiście rozbiłby w pył kłamliwy mit o ukrywaniu się, maskowaniu i ciągłych zmianach pobytu, aby uniknąć spotkania z doręczycielami wezwań na przesłuchanie.



Rzeczą fatalną byłoby, gdyby miała się spełnić wersja z rozmowy dwóch kilkunastolatków, którą usłyszałem w warszawskim metrze. – Ty, ale ciekawostka. Słyszałem, że jedna z firm pracuje nad stworzeniem polskiej gry „Znikający mecenas”.

#roman giertych #mecenas #prokuratura #śledztwo