Lewico, daj żyć!

Jeśli jesteś chrześcijaninem w Etiopii, chorym dzieckiem w brzuchu mamy, seniorem, czy leżysz w szpitalu w śpiączce – uważaj na siebie. W każdym z tych wypadków lewica uważa, że może ci z dnia na dzień podstawowe prawo człowieka - prawo do życia odebrać. Wszystko oczywiście w imię utopijnej wizji Nowego, Wspaniałego Świata bez cierpienia… który nie istnieje.

Gdy w Etiopii wymordowano 750 chrześcijan, którzy ukryli się przed napastnikami w kościele, lewica szybko znalazła wyjaśnienie. – Po co Kościół katolicki tam się wpakował? – zapytała z rozbrajającą szczerością posłanką Lewicy, Małgorzata Prokop-Paczkowska.

Z kolei jej kolega partyjny Maciej Gdula, odnosząc się do cierpienia Polaka unieruchomionego w brytyjskim szpitalu, z odziedziczoną po prawej ręce Kiszczaka lewicową wrażliwością zaproponował, żeby postawić mu jedzenie obok łóżka i sprawdzić, czy zje. Taki test.

Te dwie wypowiedzi dzieli kilka dni, wielu do dziś przeciera oczy ze zdumienia, jednak dla osób, które znają historie, które wiedzą co jest prawdziwym źródłem poglądów współczesnej lewicy – nie było w tym nic zaskakującego. Nie od dziś wiadomo, że prospołeczna lewica wyginęła, a raczej została wybita wraz z wielkim „przymierzem” PPS z PPR, którego „skutkiem ubocznym” były zabójstwa i więzienie dla tych, którzy nie pasowali do utworzonego wówczas nowego tworu pod nazwą Polska Zjednoczona Partia Robotnicza.

Zobacz także: Rozstrzelali chrześcijan w Etiopii. Posłanka Lewicy: Po co Kościół się tam wpakował?

Tzw. zachodnia lewica niewiele się zresztą od tej polskiej różni, będąc w końcu w jednej wielkiej międzynarodowej rodzinie.

Wydawać by się mogło, że skoro Lewica odrzuca istnienie Boga i życia po śmierci, właśnie na to życie będzie kładła swój największy nacisk. Nic bardziej mylnego.

Dla współczesnej lewicy śmierć jest ideologicznym fundamentem jej wizji państwa. Ono ma chronić obywatela gdy jest zdrowy, piękny i młody, a gdy jest chory – praw obywatelskich, praw człowieka go pozbawiać. Przesadzam?

To przecież nie kto inny jak lewica uznaje, że prawa człowieka są owszem „naturalne, powszechne, przyrodzone, niezbywalne i nienaruszalne”, ALE… i wtedy pojawia się cały zakres wyjątków, które pozostawiają ciężkie do zniesienia wrażenie, że każdy z nas może prędzej czy później trafić do tej grupy wyjątków, która pozwoli lewicy nas tych praw człowieka pozbawić.

To zagrożenie jest niezależne od płci, orientacji i wieku, bo na jedno z podstawowych praw człowieka, prawo do życia można przestać zasługiwać z dnia na dzień. Wystarczy diagnoza prenatalna, według której rozwijasz się w łonie matki jako dziecko chore, wypadek na drodze, przez który znajdziesz się w stanie krytycznym, śpiączka albo po prostu starość.

Jesteś chory? Giń! Masz się urodzić z zespołem Downa? „Wyp***laj!”

Jesteś ateistą? Nie łudź się, lewica tobie również może odebrać prawo do człowieka, musisz tylko wpaść pod odpowiednią „rubrykę”, a kolejnych szufladek pozwalających w świetle prawa przerwać komuś życie przecież z każdym rokiem przybywa. I to niezależnie od postępu, który przecież teoretycznie daje medycynie coraz więcej możliwości leczenia, pomocy i uratowania życia.

„Wszyscy chcą twojego dobra. Nie pozwól go sobie odebrać” – napisał kiedyś Stanisław Jerzy Lec i słowa te brzmią dziś wyjątkowo aktualnie. Wszystko dzięki rewolucjonistom, którzy odbierając innym obywatelom prawo do życia, robią to w towarzystwie pięknych haseł miłości, solidarności, humanizmu, tolerancji i braterstwa.

Czy we współczesnym świecie ktoś głośniej mówi o „prawach człowieka” niż ci, którzy co i rusz kombinują, jak kolejnym ludziom te prawa odebrać? Oczywiście zawsze znajdą jakieś wytłumaczenie: raz nazwą to ukróceniem cierpienia, raz „wolnym wyborem”.

Sposób myślenia o tyle anachroniczny, że idąc tym tropem każdy inny występek wobec drugiego, w tym gwałt, kradzież, oszustwo – to przecież tylko kwestia „wolnego wyboru” i „sumienia”, której przecież prawo (zdaniem lewicy) penalizować nie powinno.

Lewicowe priorytety

Gdy spojrzymy na to, co dziś kieruje lewicową myślą polityczną, co znajduje się w jej centrum, to nagle okazuje się, że nie człowiek, ale ideologia. Prawa pracownicze, ludzie biedni, samotne matki, prześladowani za wyznanie – to dla lewicy dzisiaj margines, bo zajęta jest pakietem ideologicznym dla pięknych, młodych, wykształconych z dużych miast. Pani Grażyna z „Polski B”, biedna kobieta, która chodzi do kościoła, to „moher”; mama, która wybiera wychowanie dzieci, to patologia, a kobieta, która uznaje prawo do życia swojego dziecka, to wróg, bo przecież wszystkie kobiety muszą myśleć i zachowywać się jak feministki.

A jeśli masz jakieś wątpliwości, włącz telewizję, gdzie wszystkie aktorki, celebrytki, piosenkarki, influencerki, dziennikarki i inne znane twarze szybko ci wytłumaczą, że istnieje, owszem, wolność poglądów dla kobiet, ale pod jednym warunkiem – że myślisz tak jak one.

Gdy się spojrzy na ulubione (oprócz ideologii LGBT) projekty lewicy, czyli aborcję i eutanazję, można dojść do wniosku, że dla tego obozu jesteś w pełni człowiekiem godnym posiadania praw do życia, dopóki jesteś zdrowy. Kiedy się okazuje, że masz przyjść na świat chory albo już jako dorosły trafisz w ciężkim stanie do szpitala, to nagle twoje prawo do zagwarantowanej w przepisach ochrony życia znika.

Prawa człowieka okazują się warunkowane twoim stanem zdrowia. Nawet nie przestępcom, nie gwałcicielom, ale niewinnym, chorym ludziom: dzieciom i dorosłym prawa człowieka lewica odbiera.

Słowa mówią, czyny przekonują

Dla takich osób szansą na przeżycie jest szczęście, wola matki lub innych członków rodziny, a państwo powinno zdaniem lewicy, niczym Piłat, umyć ręce i zająć się genderem, wymyślaniem nowych orientacji seksualnych i cenzurowaniem ostatnich nieprawomyślnych poglądów, jak choćby skandalicznego przecież poglądu, że prawo człowieka przysługuje KAŻDEMU.

#życie #etiopia #mord #chrześcijanie #aborcja #wiara #lewica #poglądy #ludzie #ideologia