Diego Maradona nie żyje

Zmarł słynny argentyński piłkarz Diego Maradona - poinformowała hiszpańska agencja prasowa EFE. Przyczyną śmierci legendy futbolu miał być atak serca.

Informacja pojawiła się też w serwisach internetowych argentyńskich dzienników „La Nacion”, „La Capital”, „El Tribuno” i „Ole”. Według ich relacji doszło do nagłego zatrzymania pracy serca; pod dom Maradony przyjechały aż cztery karetki.

Na początku miesiąca sportowiec spędził 10 dni w szpitalu z objawami anemii, odwodnienia i depresji. Przeszedł także operację mózgu.

Sześćdziesiąt lat skończył 30 października.

Pożegnanie legendy, „zawodnika wszechczasów”

„Najlepszy piłkarz mojego pokolenia i prawdopodobnie najlepszy wszechczasów. Po jego wielkim, ale pełnym problemów życiu mam nadzieję, że ostatecznie znajdzie miejsce w rękach Boga” – napisał na Twitterze Gary Lineker, rówieśnik Maradony, uważany za jednego z najlepszych napastników swoich czasów.

Reports from Argentina that Diego Armando Maradona has died. By some distance the best player of my generation and arguably the greatest of all time. After a blessed but troubled life, hopefully he’ll finally find some comfort in the hands of God. #RipDiego

— Gary Lineker (@GaryLineker) November 25, 2020

La noticia más triste: a los 60 años, murió Diego Armando Maradona. pic.twitter.com/lED4f4JXTV

— ESPN Argentina (@ESPNArgentina) November 25, 2020

Widziałem na „żywo” w tv, kiedy to zrobiłeś, byłeś boski.

W wieku 60 lat zmarł Diego Armando Maradona.
Wybaczam mu wszystko. pic.twitter.com/taz1Wy1lSC

— Radosław Poszwiński ���� (@bogdan607) November 25, 2020

Najlepszy zawodnik XX wieku

Diego Maradona jest uważany za jednego z najlepszych piłkarzy w historii. W rankingu na stronie FIFA został wybrany najlepszym zawodnikiem XX wieku, zdobywając 53 procent głosów. Grając jako reprezentant Argentyny zdobył mistrzostwo świata w mundialu w 1986 roku w Meksyku, a cztery lata później – tytuł wicemistrza. Pele, brazylijska legenda piłki nożnej po śmierci Maradony powiedział, że to niezwykle smutne „stracić w ten sposób przyjaciela”.

El Diego, jak siebie nazwał w autobiografii zatytułowanej „Yo soy El Diego”, to także 91-krotny reprezentant Argentyny w latach 1977-94, uczestnik 21 meczów w czterech mundialach. Mistrz Argentyny z Boca Juniors (1987), mistrz Włoch z Napoli (1987 i 1990), z tym samym klubem zdobywca Pucharu Włoch (1987) i Pucharu UEFA (1989).

Dla drużyny narodowej zdobył 34 gole, ale prawdopodobnie najsłynniejsze z nich uzyskał w ćwierćfinale mistrzostw świata w 1986 roku z Anglią. Wówczas trafił na 1:0, pokonując bramkarza Petera Shiltona lewą ręką. Jak później komentowano, widział to cały świat, ale nie widzieli sędziowie. Sam Argentyńczyk, mówiąc o tej bramce, wypowiedział słynną w świecie futbolu frazę: „Ręka Boga”.

Brawa dla rywala, który strzelił bramkę

Gol na 2:0 to już zupełnie inna historia. Trafienie to było kwintesencją talentu Maradony. Otrzymał on piłkę w okolicach linii środkowej, sztuczką techniczną zmylił dwóch rywali, później na pełnej prędkości mijał kolejnych, w tym bramkarza, i trafił już do pustej bramki. Straty Anglików zmniejszył potem Gary Lineker, ale spotkanie zakończyło się wynikiem 2:1 dla Albicelestes.

„Za tego pierwszego gola mam pretensje do sędziów, nie do ciebie. Ale ten drugi... To był chyba jedyny moment w karierze, kiedy chciałem bić brawo rywalowi, który strzelił nam bramkę” – zwrócił się po latach do Maradony Lineker.

O byłym kapitanie Argentyny w ojczyźnie mówi się „El Pibe d'Oro” (Złoty Chłopak), ale tak jak jedni go wielbią, tak inni widzieli w nim megalomana i boiskowego oszusta.

Argentyńczyk przeszedł klasyczną drogę kariery latynoskiego piłkarza, dosłownie ze slumsów Buenos Aires do sławy, zbytku i luksusów. Zaczynał w klubie Argentinos Juniors w latach 70. Debiutował w reprezentacji jako 16-latek (27 lutego 1977 r. w meczu z Węgrami). Ale selekcjoner Cesar Luis Menotti nie wziął go na tak udane dla Argentyńczyków mistrzostwa świata na własnych boiskach (tytuł dla gospodarzy). Uznał, że dla 17-letniego wówczas Maradony jest jeszcze za wcześnie.

Sportowa Osobistość Roku, najlepszy piłkarz świata

W MŚ 1982 w Hiszpanii Maradona, wówczas już gracz Barcelony (kupiony za 10 milionów dolarów z Boca Juniors – ówczesny transferowy rekord świata), miał wzloty i upadki. Do tych drugich zaliczyć trzeba usunięcie z boiska w meczu z Brazylią (1:3) za brutalny faul.

Następne mistrzostwa (1986 r. w Meksyku) to była impreza Maradony, który poprowadził swoją drużynę do triumfu: finał 3:2 z RFN. Posypały się nagrody i zaszczyty: „Złota Piłka” dla najlepszego gracza mistrzostw, Sportowa Osobistość Roku 1986 w Argentynie, najlepszy piłkarz świata w ankiecie „World Soccer” i „Onze”.

W mistrzostwach świata 1990 we Włoszech znacznie słabsi obrońcy tytułu niemal dzięki samemu Maradonie zdobyli drugie miejsce (przegrywając w finale z Niemcami 0:1).

Zakłócona równowaga

Sława i pieniądze zakłóciły równowagę ducha Maradony. Jego czwarte mistrzostwa świata, w 1994 r. w USA, zakończyły się dla niego przedwcześnie. W niesławie opuszczał USA złapany na dopingu (efedryna) i zdyskwalifikowany przez FIFA na dwa lata.

Odtąd staczał się jak po równi pochyłej. Nadużywał narkotyków, m.in. kokainy, objadał się, utył monstrualnie, zrujnował sobie zdrowie. Blisko śmierci był 4 stycznia 2000 r., gdy powalił go atak serca. Lekarze z trudem uratowali mu wówczas życie. Kilkanaście miesięcy trwały kuracje odwykowe, głównie na Kubie, bowiem piłkarz chwalił się przyjaźnią przywódcy tego kraju Fidela Castro.

W 2005 r. Maradona zrzucił 33 kilogramy. W czerwcu tego roku przyjął stanowisko dyrektora sportowego swego dawnego klubu Boca Juniors. Odchudzony i odrodzony odnosił sukcesy jako gospodarz telewizyjnego talk show „La Noche del 10” (Wieczór z dziesiątką; numer jego koszulki piłkarskiej), do którego zaprosił – jako pierwszego gościa – rywala do tytułu najlepszego piłkarza wszech czasów Brazylijczyka Pele.

Od listopada 2008 do lipca 2010 roku (w którym obchodził 50. urodziny) był trenerem reprezentacji Argentyny, z którą z trudem zakwalifikował się do finałów MŚ 2010 w RPA i poniósł klęskę (0:4) w 1/4 finału tych mistrzostw z Niemcami.

„Chciałbym powtórzyć „rękę Boga”

Przez ostatnią dekadę imał się różnych stanowisk w świecie futbolu, m.in. w Zjednoczonych Emiratach Arabskich i Meksyku. W 2018 roku został prezesem białoruskiego Dynama Brześć, a od 2019 prowadził występującą w argentyńskiej ekstraklasie ekipę Gimnasia y Esgrima La Plata.

W niedawnym wywiadzie dla „France Football”, w odpowiedzi na pytanie o wymarzony prezent na 60. urodziny, Maradona zażartował: „Chciałbym powtórzyć „rękę Boga” w meczu z Anglią, ale tym razem prawą ręką”.

W dniu urodzin pojawił się na kilka minut na meczu swojej drużyny, ale oglądał jej poczynania z trybun. Przebywał wówczas na zalecanej przez lekarzy kwarantannie, ponieważ wcześniej miał kontakt z osobą chorą na Covid-19. Trzy dni później został przyjęty do szpitala z objawami anemii, odwodnienia i depresji. Potem wykryto jednak krwiaka podtwardówkowego i przeszedł także operację mózgu. Poza krwawieniem w czaszce lekarze zdiagnozowali też u niego wówczas objawy zespołu abstynencyjnego. Klinikę opuścił po ośmiu dniach od operacji.

#diego maradona #śmierć #nie żyje