Koronawirus. Papież Franciszek modlił się w intencji pokonania pandemii wieszwiecej

Franciszek modlił się samotnie na dziedzińcu Bazyliki św. Piotra. Papież Franciszek modlił się w piątek w Watykanie na dziedzińcu Bazyliki Świętego Piotra w intencji pokonania pandemii koronawirusa. Najświętszy Sakrament wystawiono na ołtarzu w przedsionku bazyliki. – Wszechmogący i miłosierny Boże, spójrz na nasz ból. Pociesz swoje dzieci i otwórz nasze serca na nadzieję, abyśmy mogli poczuć twoją ojcowską obecność pośród nas – mówił Franciszek. CZYTAJ WIĘCEJ W RAPORCIE Papież Franciszek przyszedł w piątek na opustoszały, zamknięty plac Świętego Piotra, by przed bazyliką watykańską modlić się o zakończenie pandemii koronawirusa i o ludzkość. Na zakończenie tego nadzwyczajnego wydarzenia udzielił błogosławieństwa Urbi et Orbi. Błogosławieństwo łączy się dla wiernych Kościoła z otrzymaniem odpustu zupełnego. – To bezprecedensowe wydarzenie, scena, jakiej świat nie widział – podkreślali watykaniści; papież modlił się sam, bez wiernych, na całkowicie pustym placu, który od kilku tygodni jest zamknięty z powodu pandemii SARS-CoV-2. #wieszwiecej Polub nas Na godzinną modlitwę przed bazyliką Świętego Piotra przywieziono pochodzący z XIV wieku krucyfiks z rzymskiego kościoła San Marcello al Corso, przed którym papież modlił się tam 15 marca w intencji ustania epidemii. W 1522 r. krucyfiks był niesiony w procesji pokutnej w Wiecznym Mieście w związku panującą wówczas epidemią dżumy. Ojciec Święty w rozważaniach przed bazyliką, w piątek nawiązał do Ewangelii wg św. Marka, gdzie przytoczona jest historia uciszenia burzy na jeziorze przez Jezusa Chrystusa. – Wszechmogący i miłosierny Boże, spójrz na nasz ból. Pociesz swoje dzieci i otwórz nasze serca na nadzieję, abyśmy mogli poczuć twoją ojcowską obecność pośród nas – mówił podczas modlitwy papież Franciszek. – Panie, dziś wieczorem twoje Słowo uderza i dotyka nas wszystkich, w tym naszym świecie, który kochasz bardziej niż my – powiedział.– Chciwi zysku daliśmy się pochłonąć rzeczom i oszołomić pośpiechem. Nie zatrzymaliśmy się wobec Twoich wezwań. Nie obudziliśmy się w obliczu wojen i światowej niesprawiedliwości. Nie słuchaliśmy wołania ubogich i naszej poważnie chorej planety – wskazywał papież. – Nadal byliśmy niewzruszeni, myśląc, że zawsze będziemy zdrowi w chorym świecie. Teraz, gdy jesteśmy na wzburzonym morzu, błagamy Cię, zbudź się Panie – mówił papież. – »Czemu tak bojaźliwi jesteście? Jakże wam brak wiary« – przywoływał Franciszek słowa Ewangelii. – Panie, kierujesz do nas apel o wiarę. Jest ona nie tylko przekonaniem, że istniejesz, ile przyjściem do Ciebie, zaufaniem Tobie. W tym Wielkim Poście rozbrzmiewa Twój naglący apel: nawróćcie się do mnie całym swym sercem – mówił Ojciec Święty. – Jesteśmy przestraszeni i zagubieni. Jak uczniowie Ewangelii zostaliśmy zaskoczeni przez nieoczekiwaną i gwałtowną burzę. Zdaliśmy sobie sprawę z tego, że jesteśmy na jednej łodzi, wszyscy krusi i zdezorientowani, ale jednocześnie ważni i niezbędni, wszyscy wezwani do tego, by wiosłować razem, wszyscy potrzebujący wzajemnego pocieszenia – wskazywał Franciszek.