Zmarł kompozytor Zbigniew Penherski

Kompozytor Zbigniew Penherski zmarł w poniedziałek 4 lutego w Warszawie – poinformował we wtorek Związek Kompozytorów Polskich (ZKP). Muzyk miał 84 lata.

Zbigniew Penherski urodził się 26 stycznia 1935 r. w Warszawie. W latach 1955-56 studiował kompozycję u Stefana Bolesława Poradowskiego w Państwowej Wyższej Szkole Muzycznej w Poznaniu. W latach 1956-59 studiował ten sam kierunek w klasie Tadeusza Szeligowskiego w Państwowej Wyższej Szkole Muzycznej w Warszawie. W latach 1960-63 odbywał studia dyrygenckie u Bohdana Wodiczki w PWSM w Warszawie. W 1969 r. jako stypendysta Rządu Holenderskiego studiował w Instytucie Sonologii w Utrechcie.

Skomponował m.in. „Musica humana” (1963), „Muzykę uliczną” (1966), operę „Zmierzch Peryna” (1972), „Kroniki mazurskie II” na orkiestrę symfoniczną i taśmę magnetofonową (1973), „String play” na orkiestrę smyczkową (1980), operę „Edgar - syn Wałpora” (1982), „Kroniki szkockie” na orkiestrę symfoniczną (1987), „Muzyczkę na koniec wieku” (1999).

„Osobowość niezwykle wyrazista, silna. Postrzeganie świata, zjawisk, sztuki - wysoce indywidualne, naturalne i skromne, zabarwione głęboką emocjonalnością i wrażliwością, ale jednocześnie znaczone rysami dystansu, sarkazmu i ironii wobec napuszania się, sztuczności i pozy” – napisano o kompozytorze na stronie Polskiego Centrum Informacji Muzycznej. Jak wyjaśniono, „cechy te tłumaczą niechęć do powielania we własnej twórczości wszelkich modnych kierunków i tendencji estetycznych i skupienie uwagi na poszukiwaniu autentycznie własnych rozwiązań estetycznych i technicznych, pozostających w zgodzie z własnym artystycznym credo i filozofią życia”.

– Wszystkie te nurty - neoklasycyzm, neoromantyzm - nigdy mnie właściwie nie interesowały. Myślę, że moje pierwsze utwory są stylistycznie prawie takie same jak te ostatnie. Staram się o własny język i chyba jestem mu wierny – powiedział o swojej twórczości w jednym z wywiadów sam kompozytor.

Zbigniew Penherski otrzymał wiele nagród na konkursach kompozytorskich m.in. za: „Ostinata” na chór mieszany i orkiestrę (Konkurs Młodych ZKP w 1960 r.); „Musica humana” na baryton solo, chór mieszany i orkiestrę symfoniczną do łacińskich tekstów biblijnych (Konkurs im. Grzegorza Fitelberga w 1964 r.); „Kroniki mazurskie II” na orkiestrę symfoniczną i taśmę (Konkurs im. Artura Malawskiego w 1976 r.); „Cantus” na chór mieszany do tekstów biblijnych (Konkurs Kompozytorski w Gdańsku – 1992) i „Genesis” na bas solo, zespoły wokalne, głosy recytujące, wybrane instrumenty oraz dźwięki konkretne i elektroniczne (Konkurs Polskiego Radia na radiowy utwór muzyczny w 1995 r.).

Jego „Muzyka na koniec wieku” otrzymała w 2001 r. rekomendację Międzynarodowej Trybuny Kompozytorów UNESCO w Paryżu.

W 2013 r. w serii „Muzyka Polska Dzisiaj – Portrety Współczesnych Kompozytorów Polskich” ukazała się autorska płyta CD kompozytora wydana przez Związek Kompozytorów Polskich i Polskie Centrum Informacji Muzycznej POLMIC we współpracy z Polskim Radiem i przy wsparciu MKiDN.

Penherski był m.in. członkiem honorowym Związku Kompozytorów Szkockich oraz honorowym obywatelem miast: Kragujewac w Serbii, Russe w Bułgarii i Ho Chi Minh w Wietnamie.

W 1975 r. został uhonorowany Srebrnym Krzyżem Zasługi, a w 1982 r. Nagrodą Premiera za twórczość dla dzieci i młodzieży. W 2015 r. otrzymał Doroczną Nagrodę Związku Kompozytorów Polskich za „wybitną twórczość kompozytorską i niezależność artystyczną”.

#zbigniew penherski #kompozytor #związek kompozytorów polskich