Tysiące wiernych w Watykanie. Papież kanonizuje siedem osób

Papież Franciszek, podczas uroczystej mszy świętej na Placu świętego Piotra, kanonizuje dziś siedem osób. Są wśród papież Paweł VI i arcybiskup z Salwadoru Oscar Romero, który został zastrzelony, gdy odprawiał mszę.

W związku z dzisiejszymi kanonizacjami, do Rzymu przybyły tysiące wiernych z Ameryki Południowej i z Brescii, rodzinnej diecezji Pawła VI.

Giovanni Battista Montini – późniejszy papież Paweł VI – stał na czele Kościoła w latach 1963–1978. Kierował pracami Soboru Watykańskiego II, wprowadzając w życie jego postanowienia. Był pierwszym papieżem pielgrzymem, odwiedził między innymi Indie, Kolumbię, Turcję i Ugandę. Wygłosił przemówienie na forum Zgromadzenia Ogólnego ONZ w Nowym Jorku. Jako pierwszy biskup Rzymu odbył pielgrzymkę do Ziemi Świętej w 1964 roku. W Jerozolimie doszło wtedy do historycznego spotkania z prawosławnym patriarchą Atenagorasem. Działając na rzecz jedności chrześcijan, rozpoczął też oficjalne dialogi między innymi z anglikanami i luteranami.

Paweł VI powołał do życia Synod Biskupów, jako instytucję doradczą w Kościele, ustanowił Światowy Dzień Pokoju, utworzył Sekretariat dla Religii Niechrześcijańskich, później również dla Niewierzących. W 1966 roku, po 400 latach, zniósł indeks ksiąg zakazanych. Był autorem pojęcia „cywilizacja miłości” oraz encykliki „Humanae vitae” dotyczącej doktryny Kościoła odnośnie małżeństwa i przekazywania życia.

Giovanni Battista Enrico Antonio Maria Montini urodził się 26 września 1897 roku we włoskim Concesio koło Brescii. Jego ojciec był adwokatem i politykiem. Giovanni po przyjęciu święceń kapłańskich w 1920 roku, wyjechał do Rzymu. Tam studiował filozofię i prawo kanoniczne na Papieskim Uniwersytecie Gregorianskim, literaturę na Sapienzy oraz dyplomację w Kościelnej Akademii Szlacheckiej. Biegle posługiwał się kilkoma językami.

Pierwszą jego misją była praca sekretarza w nuncjaturze apostolskiej w Polsce. Był wielkim przyjacielem Polski i Polaków. Później, już jako papież, w 1966 roku chciał przyjechać na uroczystości Millenium Chrztu Polski, jednak komunistyczne władze odmówiły zgody na tę wizytę. W 1972 roku Paweł VI wydał bullę „Episcoporum Poloniae coetus”, normalizującą stosunki prawne między PRL a Watykanem i ustalającą nowy podział administracyjny Kościoła katolickiego w Polsce na Ziemiach Odzyskanych. Dokonał też beatyfikacji dwojga Polaków – Maksymiliana Kolbego i Marii Ledóchowskiej.

Po powrocie do Rzymu, od 1925 roku był kościelnym asystentem krajowej federacji uniwersytetów katolickich. W 1937 roku został mianowany substytutem w Sekretariacie Stanu Stolicy Apostolskiej. Współpracował z ówczesnym sekretarzem stanu, kardynałem Eugenio Pacellim, późniejszym papieżem Piusem XII. Na jego polecenie podczas wojny niósł pomoc Żydom i uchodźcom. Po wojnie Montini zaangażował się w działalność na rzecz obrony katolicyzmu przed marksizmem. W 1954 roku został arcybiskupem Mediolanu, cztery lata później – kardynałem. Dał się poznać jako „metropolita robotników”. Wielokrotnie w wystąpieniach podkreślał znaczenie sprawiedliwości społecznej, odwiedzał zakłady pracy i powoływał nowe parafie.

Po śmierci Jana XXIII, już po dwóch dniach konklawe, został wybrany na papieża, 21 czerwca 1963 roku. Przyjął imię Paweł VI. Zrezygnował z noszenia tiary, a swój samochód podarował Matce Teresie z Kalkuty.

Ostatni rok pontyfikatu Pawła VI przyniósł dramatyczne wydarzenie – porwanie byłego premiera Włoch i przywódcy chadecji – Aldo Moro. Mimo osobistego zaangażowania i apeli, a nawet próśb papieża, terrorystyczne Czerwone Brygady zamordowały polityka.

Paweł VI zmarł 6 sierpnia 1978 roku w Castel Gandolfo, w wieku 81 lat. Zgodnie z jego wolą, aby mieć „pogrzeb biedaka”, został złożony do prostej, drewnianej trumny. Na trasie pochodu z Castel Gandolfo do Watykanu, stały tłumy ludzi, którzy przyszli pożegnać „pokornego papieża”, jak go nazywano.

Grób Pawła VI znajduje się w podziemiach rzymskiej bazyliki św. Piotra. Jego proces beatyfikacyjny otworzył Jan Paweł II w 1993 roku. Następca papieża Polaka – Benedykt XVI w grudniu 2012 roku zatwierdził dekret o heroiczności cnót. Papież Franciszek ogłosił Pawła VI błogosławionym 19 października 2014 roku.

Arcybiskup Oscar Romero

Arcybiskup Oscar Romero żył w latach 1917–1980. Był arcybiskupem metropolitą stolicy Salwadoru – San Salvador. Orońca praw człowieka i ubogich. Wzywał członków rządzącej krajem junty, do zaprzestania przemocy i terroru. Został zamordowany przez szwadron śmierci, 24 marca 1980 roku, podczas odprawiania mszy. Pogrzeb arcybiskupa Romero zgromadził kilkaset tysięcy ludzi i przerodził się w manifestację polityczną z rozruchami, w których zginęło kilkadziesiąt osób.

Papież Jan Paweł II nazwał hierarchę „gorliwym pasterzem”, dwukrotnie modlił się przy jego grobie w katedrze w San Salvador.

Proces beatyfikacyjny arcybiskupa Romero rozpoczął się w 1997 roku, jednak napotkał trudności, interpretowane jako sprzeciw Watykanu wobec teologii wyzwolenia, z którą był utożsamiany. Proces odblokowano z inicjatywy papieża Franciszka, a w 2015 roku arcybiskup został błogosławionym.

Ksiądz Francesco Spinelli

Ksiądz Francesco Spinelli żył w latach 1853–1913. Był opiekunem ubogich i opuszczonych. Włoch, urodzony w Mediolanie, ukończył seminarium duchowne w Bergamo. W wieku 22 lat przyjął święcenia kapłańskie.

Jest uważany za apostoła duchowości eucharystycznej. Razem z Gertrudą Comensoli założył Instytut Sióstr Czcicielek Najświętszego Sakramentu. Zmarł 6 lutego 1913 roku, w opinii świętości. Został beatyfikowany w 1992 roku przez papieża Jana Pawła II.

Ksiądz Vincenzo Romano

Ksiądz Vincenzo Romano żył w latach 1751–1831. Pochodził z biednej, włoskiej rodziny. W 1775 roku przyjął święcenia. Zasłynął jako kapłan niosący pomoc potrzebującym po erupcji Wezuwiusza oraz opiekun ludzi młodych, zwłaszcza poławiaczy pereł. W swojej parafii ożywił uczestnictwo w eucharystii i wprowadził medytację różańcową.

Został beatyfikowany w 1963 roku przez papieża Pawła VI.

Maria Katarzyna Kasper

Maria Katarzyna Kasper, niemiecka zakonnica, żyła w latach 1820–1898. Była założycielką zakonu niosącego pomoc biednym oraz imigrantom. Pochodziła z wielodzietnej rodziny. Po śmierci rodziców założyła Zgromadzenie Sióstr Ubogich Służebnic Ukrzyżowanego Jezusa, i przyjęła imię zakonne Maria.

Błogosławioną ogłosił ją papież Paweł VI w 1978 roku.

Nazaria Ignazia od św. Teresy od Jezusa

Nazaria Ignazia od św. Teresy od Jezusa – Nazaria Ignazia March Mesa urodziła się w 1889 roku w Madrycie, miała dziesięcioro rodzeństwa. W wieku 9 lat wyemigrowała z rodzicami do Meksyku. Po powrocie do Hiszpanii, wstąpiła do wspólnoty zakonnej, a w 1927 roku założyła świecki Instytut Sióstr Misjonarek Krzyżowych Kościoła w Oruro w Boliwii. Pracowała między innymi w Argentynie, opiekując się biednymi i młodzieżą. Zmarła w Buenos Aires w 1943 roku w opinii świętości.

Została beatyfikowana przez Jana Pawła II w 1992 roku.

Nunzio Sulprizio

Nunzio Sulprizio żył w latach 1817–1836. Urodził się w środkowych Włoszech, w ubogiej rodzinie szewca i tkaczki. Został wcześnie osierocony, także przez babkę, która go wychowywała. Często chorował. W wieku 14 lat trafił do szpitala, przeszedł między innymi amputację nogi. Zmarł wskutek gangreny, w wieku 19 lat. Jego grób stał się celem licznych pielgrzymek.

Błogosławionym ogłosił go papież Paweł VI w 1963 roku, w czasie trwania Soboru Watykańskiego II. Huragan Leslie dotarł do Półwyspu Iberyjskiego.