Lekcje najnowszej historii Polski zorganizowano dla żołnierzy Wielonarodowej Batalionowej Grupy Bojowej NATO stacjonujących w Bemowie Piskim koło Orzysza. Mundurowi mogli zapoznać się z sylwetką generała Ryszarda Kuklińskiego. Wykład zorganizowano dzięki inicjatywie Fundacji Narodowej, przy współpracy z Izbą pamięci gen. Ryszarda Kuklińskiego.
To nie pierwsza tego typu inicjatywa Polskiej Fundacji Narodowej. W ostatnim czasie fundacja organizowała wyjazdy edukacyjne mające na celu pokazanie żołnierzom ważnych miejsc i wydarzeń w historii Polski m.in. Muzeum Powstania Warszawskiego, niemiecki obóz koncentracyjny w Auschwitz, Wawel i Pałac w Wilanowie.
Decyzja o rozmieszczeniu w Polsce i trzech krajach bałtyckich wielonarodowych batalionowych grup bojowych zapadła na szczycie NATO w Warszawie w lipcu 2016 roku. Tzw. wzmocniona wysunięta obecność wojskowa na wschodzie Sojuszu to odpowiedź na politykę Rosji i konflikt na wschodzie Ukrainy.
Batalionowe grupy bojowe
Batalionowe grupy bojowe to wzmocnione, samodzielne bataliony, które w zależności od formuły liczą od kilkuset do ponad tysiąca żołnierzy. Każdy oddział, który trafia na wschodnią flankę w ramach ciągłej rotacyjnej obecności jest wielonarodowy, tzw. państwo ramowe wystawia większość sił i dowodzi całą grupą, złożoną także z żołnierzy innych krajów.
Obok Polski, grupy bojowe są rozmieszczone w trzech państwach bałtyckich – Litwie, Łotwie i Estonii. „Polska” bGB rozpoczęła funkcjonowanie w kwietniu 2017 r.
Wielonarodowa Batalionowa Grupa Bojowa NATO stacjonuje w Bemowie Piskim od października 2017 r. Jej skład zmienia się rotacyjnie co sześć miesięcy. Największą grupę stanowią Amerykanie. Są też Brytyjczycy, Rumuni i grupa artylerzystów z Chorwacji, czyli sumie ponad tysiąc żołnierzy.
Na co dzień grupa współdziała z 15. Giżycką Brygadą Zmechanizowaną.
Był jednym z współpracowników najwyższych władz PRL, miał dostęp do tajnych planów wojskowych Układu Warszawskiego. Ryszard Kukliński ryzykując...
zobacz więcej
Gen. Kukliński – współpraca z CIA i wyrok śmierci
Ryszard Kukliński urodził się 13 czerwca 1930 r. w Warszawie. Służbę w Wojsku Polskim, wstępując do Oficerskiej Szkoły Piechoty we Wrocławiu, rozpoczął w 1947 r. W 1963 r. rozpoczął pracę w Sztabie Generalnym Wojska Polskiego. Doszedł do stanowiska zastępcy szefa zarządu operacyjnego i szefa oddziału planowania strategiczno-obronnego. Był oceniany jako wybitnie zdolny sztabowiec. Pełnił również faktycznie funkcję sekretarza delegacji polskiej na spotkaniach przedstawicieli państw-członków Układu Warszawskiego.
W 1971 r. podjął z własnej inicjatywy współpracę z amerykańską Centralną Agencją Wywiadowczą (CIA). Było to wynikiem jego przemyśleń po udziale polskiego wojska w interwencji państw Układu Warszawskiego w Czechosłowacji i strzelaniu przez wojsko do robotników na Wybrzeżu w 1970 r. Miał pseudonim Jack Strong. Za przekazywane informacje nie brał od Amerykanów wynagrodzenia.
Z 7 na 8 listopada 1981 r. Kukliński, został, wraz z żoną i dwoma synami, potajemnie wywieziony z Polski. Przyczyną ewakuacji była obawa przed dekonspiracją. Po przybyciu do Stanów Zjednoczonych Kukliński został ekspertem Departamentu Obrony i Departamentu Stanu. Otrzymał stopień pułkownika armii amerykańskiej i wysokie odznaczenie CIA.
Gen. Wojciech Jaruzelski uznał go za zdrajcę i dezertera.
W 1984 r. Ryszard Kukliński został skazany przez sąd wojskowy w Warszawie na karę śmierci za zdradę i zdegradowany.
W 1986 r. władze PRL ujawniły działalność Kuklińskiego na rzecz wywiadu Stanów Zjednoczonych. W 1994 r. zginęli w Stanach Zjednoczonych dwaj synowie płk. Kuklińskiego. Okoliczności ich śmierci nie zostały wyjaśnione.
Uchylenie wyroku
O rehabilitację – wówczas pułkownika – Kuklińskiego zabiegali m.in. prof. Zbigniew Brzeziński (nazwał go pierwszym polskim oficerem w NATO), a także grono intelektualistów, m.in. Czesław Bielecki, Marek Nowakowski, Jarosław Marek Rymkiewicz, Jacek Trznadel w specjalnym apelu oraz – w liście do prezydenta Lecha Wałęsy – Zbigniew Herbert.
W 1995 r. Izba Wojskowa Sądu Najwyższego uchyliła wyrok ciążący na Ryszardzie Kuklińskim. W tym samym roku podjęto ponownie śledztwo w sprawie Kuklińskiego. Zostało umorzone przez Naczelną Prokuraturę Wojskową w 1997 r. Kukliński został uniewinniony.
Zmarł 11 lutego 2004 r. w Tampa na Florydzie.