Jej rozwojowi sprzyjają drony. Media donoszą o gangrenie gazowej rozprzestrzeniającej się na polu bitwy na Ukrainie. To choroba z czasów I wojny światowej, której na froncie nie widziano od pokoleń. Wyjaśniamy, skąd się bierze, jaki jest jej przebieg i do czego może prowadzić. O licznych przypadkach gangreny gazowej w ukraińskich okopach informuje brytyjski „Daily Telegraph”, powołując się na relacje miejscowych lekarzy. – Widzimy powikłania urazów, których w czasie wojny nie widział dotąd żaden żyjący człowiek – powiedział jeden z cytowanych przez dziennik medyków. W artykule czytamy też, że do rozprzestrzeniania się choroby – jak się wydawało – przeszłości przyczyniają się nowoczesna technologia. Mowa o rosyjskich dronach, które utrudniają lub wręcz uniemożliwiają ewakuację rannych z pola bitwy. Wielu rannych przez kilka tygodni pozostaje w okopach, zanim trafi do szpitala. A to idealne warunki do rozwoju tej choroby. Zobacz też: Kijów pod ostrzałem. Rośnie liczba ofiarGangrena gazowa – co to za choroba? Przyczyny, objawy, przebiegGangrena gazowa, zwana też gorzelą gazową, to jedna z najpoważniejszych i najszybciej postępujących chorób zakaźnych tkanek miękkich. Choć występuje rzadziej niż inne infekcje ran, jej przebieg może być niezwykle gwałtowny, a konsekwencje bardzo poważne. Choroba wywoływana jest przez bakterie beztlenowe, najczęściej należące do rodzaju Clostridium. W warunkach niedoboru tlenu wytwarzają one toksyny niszczące tkanki oraz gazy, które gromadzą się pod skórą. To właśnie obecność gazu sprawia, że gangrena gazowa ma tak charakterystyczny przebieg i tak szybko rozprzestrzenia się w organizmie. Zakażenie najczęściej powstaje w wyniku głębokich, zabrudzonych ran – zwłaszcza takich, w których dochodzi do zgniecenia lub martwicy tkanek. Jego pierwotną przyczyną mogą być wypadki komunikacyjne, urazy z dużą utratą tkanek, rany kłute czy powikłania po zabiegach chirurgicznych. Szczególnie narażone są osoby cierpiące na cukrzycę, miażdżycę albo zaburzenia odporności, ponieważ u nich rany goją się wolniej i łatwiej ulegają zakażeniom. Pierwsze objawy gangreny gazowej pojawiają się zwykle w ciągu kilkunastu godzin od zakażenia. Najbardziej charakterystycznym sygnałem jest nagły, wyjątkowo silny ból w okolicy rany, często nieadekwatny do jej wyglądu. Skóra szybko staje się obrzęknięta, zaczerwieniona, a następnie zaczyna sinieć. Potem pojawia się coś w rodzaju trzeszczenia wyczuwalnego pod palcami – jest to efektem obecności gazu w tkankach. Równocześnie mogą rozwijać się objawy ogólne: gorączka, dreszcze, przyspieszone tętno, osłabienie czy nudności. W wielu przypadkach tkanki ulegają martwicy w tempie tak szybkim, że zmiany są zauważalne gołym okiem w odstępie kilku godzin. Zobacz też: Rok białoruskiej agentury: Zdrady, prowokacje, raporty po 20 dolarówLeczenie gangreny gazowejNieleczona gangrena gazowa prowadzi do bardzo poważnych konsekwencji zdrowotnych i osiąga śmiertelność na poziomie bliskim 100 proc. Toksyny bakteryjne rozprzestrzeniają się po organizmie, wywołując wstrząs toksyczny, niewydolność narządów i sepsę. Zniszczenie tkanek może być tak rozległe, że jedynym sposobem uratowania życia staje się amputacja kończyny. Dlatego każda podejrzana, głęboka rana, która staje się bolesna, gorąca, obrzęknięta i szybko pogarsza swój wygląd, wymaga natychmiastowej konsultacji lekarskiej. Leczenie gangreny gazowej musi rozpocząć się jak najszybciej. Podstawą jest intensywna antybiotykoterapia podawana dożylnie, a także zabieg chirurgiczny polegający na usunięciu martwych tkanek, aby zatrzymać szerzenie się bakterii. W wielu przypadkach stosuje się również tlenoterapię hiperbaryczną, która polega na oddychaniu czystym tlenem w komorze podwyższonego ciśnienia. Wysokie stężenie tlenu hamuje rozwój bakterii beztlenowych i wspomaga regenerację uszkodzonych tkanek. Czytaj także: Westerplatte i bombardowanie Wielunia. Tak zaczęła się II wojna światowaGangrena gazowa, czyli choroba I wojny światowej. HistoriaGangrena gazowa została po raz pierwszy dokładniej zidentyfikowana pod koniec XIX wieku, gdy naukowcy zauważyli, że niektóre zakażenia ran prowadzą do powstawania gazu w tkankach. Choroba pojawiała się najczęściej w warunkach bitewnych – wśród żołnierzy ranionych w bitwach, a także w rejonach o słabej higienie chirurgicznej. Szerzyła się zwłaszcza w okopach I wojny światowej. Obecnie w Europie przypadki gangreny wykrywane są bardzo rzadko, zwykle w wyniku powikłań chirurgicznych czy przewlekłych i nieleczonych ran.